نمایش «هم هوایی» جدا از آن که قصه سه زن است، قصه نسلهایی است که در کوران تحولات اجتماعی قرار میگیرند و گاه از شتاب زمانه عقب میافتند.
استفاده از دکور آشپزخانه و فضای ساده مقابل آن، قرار گرفتن سه زن در کنار هم و میزانسنهای مشابهی که آنها هنگام آشپزی دارند، غلبه رنگ سیاه در صحنه و نورپردازی موضعی، ساختمان بصری نمایش را شکل داده است. خلاقیت کارگردان در استفاده از موسیقی، ترانه، صدای آژیر و رادیو موقعیت دهه ۶۰ را که بخشی از قصه در آن میگذرد به خوبی تداعی میکند.