افسانهی ماه و آفتاب برگرفته از یک داستان سودانی و با اقتباس از ترجمهای از احمد شاملو است. در این داستان، آفتاب مرد است و شیفتهی ماه. ماه و آفتاب به همراه بچههایشان یعنی ستارهها همیشه در آسمان هستند و به همین دلیل هیچ وقت شب نمیشود و همین باعث خستگی و کلافگی مردم آن زمان شده است اما ناگهان اتفاقی میافتد که باعث جدایی ماه و آفتاب و پیدایش شب و روز میشود. از آن زمان به بعد نمیتوان ماه و آفتاب را با هم در آسمان دید جز در هنگام خورشیدگرفتگی و ماه گرفتگی
بخش: صحنه ای
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”113,132″ ihc_mb_template=”2″ ]
[/ihc-hide-content]