فیلم تئاتر نظام آباد یک اثر ناتورالیستی تلخ و سیاه است که کهبد تاراج به عنوان یک نمایش نامه نویس خوش ذوق و بااستعداد این روزهای نمایش نامه نویسی ما نوشته.
ویژگی این متن زبان شخصیت ها و شخصیت پردازی آن هاست. آدم ها بر اساس ویژگی های شخصیتی و رفتاری و جایگاه طبقه ی اجتماعی خود سخن می گویند.
استفاده از زبان آرگو یا زبان مردمان جنوب شهر تهران این روز ها که این زبان، گفت و گوهای آن ها را ممتاز کرده، به این زبان شخصیت و ویژگی بخشیده.
هر یک از چهار شخصیت اصلی و حتا دو شخصیت فرعی که در بخش پایانی داستان نمایش حضور پیدا می کنند، نبز بر حسب این ویژگی رفتاری و زبانی و محیط زندگی خود به گفت و‌گو با یکدیگر می پردازند.
فیلم تئاتر نظام آباد یک روایت تلخ توام با طنزهای ظریف و کوتاه خود و صرفن این ویژگی های زبانی و شخصیتی نیست بل که روایتی واقعی از داستان آدم ها و زندگی های عادی و البته تراژیکی است که به خوبی کنه شخصیت و زندگی آن ها را نشان می دهد که شاید بسیاری از ما هر روزه آن ها را می بینیم یا درباره ی شان می شنویم.
داستان زندگی چهار پسر جوان همین گوشه و‌کنار شهر ماست که با سختی ها و مشکلات روزانه ی خود روزگار می گذرانند بی آن که لحظه ای از چند دقیقه یا حتا چند ثانیه ی خود خبر داشته باشند؛ و نویسنده با دقت و چه به اندازه داستان زندگی آن ها را می نگارد و به نمایش می گذارد.